Pasiya

-
Hirangin ka ay madali; subalit, matimtiman pa rin sa pagkawala ang isipang patuloy na binabalasa ang mga galaw mong likha lamang ay purong ligalig--- walang linaw at hindi mawari kung ikaw ba'y nais magpapili.

Ang daming daang tinakbo, nilakaran, at tinaguan; namitig at nahapo lang, sapagkat bawat dulo, saan man napadpad, ikaw pa rin ang natanaw. Makailang beses sinubukang iwasan, ngunit sa huli ikaw pa rin ang sigaw. Alam mo bang napakasukal ng daan palayo sa iyo? Napakadawag at mapanglaw. Binulay ko kung paano ako humantong dito: kung anong bilis at dali, ay siyang hirap namang taluntunin ang bawat yapak papalabas mula sa nakakasindak na lunos na ito. Napasong mag-isa. Mag-isa nga ba? Isipan ay naguguluhan. Takot manalig at sumugal, sapagkat pagal na ang pusong nanghihinawang masaktan---puno na ng duro dulot ng mga bulong nagdaan.

Mga baging ng gunita ang pilit na tumataban sa mga pag-aakmang lisanin na ang pag-asang inilaan sa mga bagay na nauulapan ng mga baka sakali at agam-agam. Nababatid mo ba na ang aking dam-damin ay hayag at totoo? Tama. Tama ka. Wala na akong itatago.  Subalit, sa tuwing ako ay hahakbang palapit, ikaw ay siyang nalayo. Hindi mawari ang iyong nininilay, o marahil ang mga ito ay kathang isip ko lamang. Siguro nga, ako sa iyo'y wala naman talagang halaga. Isang lasang tangang pag-asa lang ang aking nadarama.

Hindi, hindi ka nagkamali.
Ako ang may sala. Sapagkat ang batingaw ng puso ay ang una kong nilinang. Ilang buwan pa bago ko naalala, sambitin na utak pala dapat ang pinagana. Ngayon, pawang yari sa luksa ang mga mata. Sa palo ng hapis tila ay nasanay na---kayang lagokin ano mang pait at dusa bunga ng parusa ng pagsisisi.

Inaamin ko, hindi iyon wasto. Noong araw na ako ay humakbang patalikod patungo sa mga pangarap na hindi ko rin naman pihado. Nagkukuyom na mga palad ako pa rin ay tumungo, kahit labag sa aking loob, sa lugar na akala ko ay matatakasan ko ang mga nararamdaman para sa iyo. Dadapwa't aalis, may karampot na pag-asa na baka sakaling iyong malinaw na sambitin na huwag na sanang lumisan pa. Gayon pa man, hindi lang ganoon ang lahat.

Malapit na ang takdang oras. Panahon kung kailangan magpatuloy pa---sa lugar kung saan pinili ang makalimot. Isang linggong nalalabi bago magpasiya. Maghihintay ng mga palatandaan sa susunod na paghagpang. Hirangin ka ay madali; subalit, matimtiman pa rin sa pagkawala ang isipang patuloy na binabalasa ang mga galaw mong likha lamang ay purong ligalig--- walang linaw at hindi mawari kung ikaw ba'y nais magpapili. Sapagkat, marahil, ikaw ay may ibang iniibig. Kahit ganon, ikaw pa rin ang hahangarin hanggang sa mapagal na lang ang puso at kusang sumuko ang damdamin.

Babalikan ang likhang ito makalipas ng ilang taon. Umaasang maalala ang mga pagkakataon, ngunit ang mga panggigipuspos ay lipas na.




                                               Source: Google Images









Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Breaking Frontiers: Promoting the Use of English in EFL Classroom—Constructivist and Communicative Approach

-
This is a chunk of the article I wrote last year for my school. However, this may sound vague since I cut some important parts from the original text. The original article is now an intellectual property of my institution. Nevertheless, the objective is to give educators an overview about my experience in doing lesson studies and the significance of carrying-out anecdotal records.  Introduction This article renders the drastic shifts towards my principles, experiences, theoretical and practical acuity as an ESL teacher over the years - bracketing my educational roots and practices in the Philippines and in Thailand. Moreover, this paper predominantly focuses on the EFL teaching methods and turns that have been materializing in the context that I am presently working in, which is, an EFL milieu here in Thailand, which is in Plearnpattana School. 1. Theoretical/Conceptual Keystones: Augmenting Your Performance as an Educator through Classroom Study 1.1 Questioning O
Read more

You

-
YOU Camille Nicole It’s been a while since I saw your smile, That perky face of yours reminds me how to try, To live life with grace and thrive with faith, To not lose hope, stand-up, be brave. Whenever I recall the words you said, Fused tears of bliss and grief are dwindling, Knowing that you’re near but far, Thinking how our love is certain, will it last? I will never forget how your soul waved my heart, How it swayed the standpoint of my eyes, You made me see all beyond the starts, You made feel how lucky the first love I’ve ever found. I will be ever thankful to God, For He let someone like you cross my path, Maybe today is not our time, But I can wait a thousand years for you to be mine. “I miss you” is the right word to tell When unfolding my thoughts of you, They say I am insane, I want to see you — But it’s not the right thing to make, I’ll just kneel and pray, And say, “Please God, let fate converge our way.” Triu
Read more

For Now

-
Image
..while your visage still lurks in my mind, you'll remain my incandescent resolve in every adversity I'll face---the most radiant catalyst that keeps me going. For now, nothing can cease my mind to go back where this started. For now, no barricades nor screeching halts can bar how everything with you replays in my memory --- how those short-lived moments I put on reruns make me still uptight hitherto. Whenever I return to or accidentally find myself standing at those specific spots where we stood, where we walked, where we talked, or where we laughed, regret plays--- caving in every pore wherever it wants to fit. For now, let me... just let me stay overwhelmed with this harrowing yet addicting grief. Yes, I expect my denouement might plunge six-feet under that pitch-black pit, where strayed feelings populate, where doors are shut, and where I'll lodge for a while before I completely unbuckle these poignancies. I don't care if I'd get hurt hard, because I don
Read more